Ik wil zo graag met je praten

Over alles wat mij beweegt

Over dat wat mij verdrietig maakt

En over dat wat mij zo raakt

Zonder het ervaren van pijn

kunnen we nooit het verdriet voelen

Ik heb een avond rondgezworven door de straten van mijn ziel

Met een rugzak vol van heimwee en verlangen

Ik heb gedronken met mijn onrust

En gelachen met mijn pijn

Ik heb geslenterd met mijn dromen die niet uitgekomen zijn

Ik heb een avond lang gezworven door mijn ziel…

Ik heb een wereldreis gemaakt door het diepst van mijn gedachten

En ik heb elke uithoek van mijzelf bezocht

Ik heb geslapen met mijn twijfels

En gedanst met mijn geweten

Met mijn oude idealen bij het maanlicht opgezeten

Ik heb een wereldreis gemaakt door mijn gedachten

Ik heb een avond lopen dwalen door de kamers van mijn hart

Ook al waren die vaak bloedeloos en leeg

Ik heb gevochten met mijn angsten

En gefeest met mijn verlangen

Ik heb de kale witte muren met mijn liefde volgehangen

En nu ben ik net een paar minuten terug van weggeweest

Ik heb mijn rugzak zomaar in een hoek gesmeten

En zie de beelden van de reis naar mijn geweten

Het is een reis geweest om nooit meer te vergeten.

Voel me zo…

weet eigenlijk niet wat ik bedoel,

zo leeg van binnen,

zo… moeilijk uit te leggen

Voel me zo…

weet eigenlijk niet wat ik voel,

zweverig, zo lusteloos,

niet te troosten

Voel me zo…

voortgaan zonder enig doel,

zonder gedachten,

vervreemd van iedereen

… was je maar bij me